Een tijdje geleden ging ik voor mijn jaarlijkse soa-screening. Toen vonden ze iets dat ik toch niet had verwacht.

 

Toen ik een paar jaar geleden mijn jaarlijkse soa-screening liet doen bij de gynae, wou zij het lang-uitgestelde uitstrijkje doen. Urgh, daar had ik echt geen zin! Maarja, dokters bevel! Mijn huisdokter had altijd gezegd dat uitstrijkjes op mijn leeftijd iets te vroeg waren, en meestal enkel onnodige schrik aanjoegen. Je kunt je dus wel inbeelden hoe geschrokken ik was toen ik een brief van mijn gynae in de bus kreeg. Die exacte woorden ga ik nooit vergeten : "Enkele licht afwijkende cellen" ... "HPV-infectie" ... "niet al te veel zorgen maken". Ik panikeerde.

Bij mijn volgende afspraak legde de dokter uit dat dit normaal was op mijn leeftijd, en dat het in de meeste gevallen vanzelf weggaat. Maar om veilig te zijn moest ik om de zes maanden op controle. Ik kreeg brief na brief, tot ik op een gegeven moment om de vier maanden moest komen. Nog steeds was er geen reden tot paniek, zei de dokter. Tot ik een telefoontje kreeg in plaats van een brief. Tijd voor een biopsie. "Voor de zekerheid." En toen kreeg ik het nieuws: tijd om te opereren.

Heel die periode probeerde ik mezelf steeds gerust te stellen zoals mijn dokter dat ook deed, maar uiteindelijk bleek het dus toch niet zo onschuldig te zijn. Ik zat in de laatste fase vóór baarmoederhalskanker en we moesten ingrijpen. Het enige waar ik aan kon denken was mijn moeder, die twee jaar eerder was gestorven aan kanker. En aan mijn seksueel verleden. Omdat ik vroeg begonnen was aan seks, was ik een risicogroep. Een hoger percentage. Ik schaamde mij en voelde me schuldig, alsof ik het had verdiend. Dit is de enige soort kanker die wordt veroorzaakt door een soa, toch? Als een vriendin hetzelfde had meegmaakt, zou ik haar meteen hebben gezegd dat zoiets nooit je eigen schuld is. Maar toch voelde het zo.

Nu is de operatie voorbij en ben ik die donderwolk boven mijn hoofd eindelijk kwijt! En aan al mijn vriendinnen die schrik hebben voor een uitstrijkje, vertel ik mijn verhaal nu zonder schaamte. Als ik nooit naar de gynae was gegaan, dan had ik nu heel misschien kanker! Zo'n eendenbek lijkt dan plots niet zo eng meer, hé?

Lotte, 24 jaar

Geschreven door Anoukh van de Wiel